Een prachtige alles zeggende Column van Stine Jensen in Buitenhof:
Dat het zo slecht is voor 16 miljoen Nederlanders.
Dat je bij een beetje tegenwind niet te snel moet opgeven. En dat hij ze in de kou laat staan.
In de kou. Maxime Verhagen stond er anders behoorlijk witheet bij.
De gedachten van Mark Rutte, Maxime Verhagen en ook Geert Wilders gingen allereerst uit naar ons, 16 miljoen Nederlanders. Dat is vriendelijk, maar daar zijn politici ook voor, om te denken aan ons,16 miljoen Nederlanders.
Maar ik dacht juist steeds aan hen.
En aan dat ene beeld. De drie musketiers. Dat immer opgewekte, die gezellige sigaretjes en de amicale schouderklopjes.
Dat politiek theater is, wisten we al lang.
Maar gisteren leek het er voor het eerst op dat Rutte, Verhagen en Wilders, uit hun rol vielen. De topjournalisten waren niet eens op tijd uitgenodigd voor de première.
Eentje – die kale – twitterde: ‘Heb ik weer: zit ik met familiereünie op rondvaartboot, klapt Catshuisoverleg.’
Met een emoticon erachter aan, zo’n gekanteld knipoogje. Dat hij op een rondvaartboot zat, was niet alleen jammer voor hem, maar natuurlijk ook voor ons, 16 miljoen Nederlanders.Laten we wel wezen: het klappen van het overleg is vooral schadelijk voor het theater dat politiek heet.
Wij, het publiek, zijn dat toneelspelen na twee jaar inmiddels beu. Het kritische punt is bereikt. Hoe de komende weken eruit gaan zien? Ook dat stuk is vaker opgevoerd.
De journalist – die kale – die in allerijl zijn familie achterliet op de rondvaartboot – schuift morgenavond met andere prominente Nederlanders aan bij de diverse nationale borreltafels om verder te oordelen over de kwaliteiten van de acteurs. De politici en oppositieleden herhalen de komende weken hun ingestudeerde zinnen over verantwoordelijkheid, en over die kou natuurlijk, waarin hij ons laat staan.
Ja, het is vriendelijk van al die politici om zich zo te bekommeren om die 16 miljoen Nederlanders. Maar ze moeten zich vooral zorgen maken over zichzelf.
Na het klappen van het Cathuisoverleg voelde ik geen kou.
Ook geen warmte, trouwens. Dat heb je nu eenmaal bij een anticlimax. Bij een anti-climax voel je helemaal niets. Eerder een groot vacuum, na een lange saaie mop die met teveel bravoure wordt verteld met een flauwe clou die je lang van tevoren voelt aankomen
Het mislukken van het Cathuisoverleg betekent het einde van een slecht, onoprecht en cynisch toneelstuk. De politiek, als het dan toch theater moet zijn, verdient betere acteurs, fraaiere teksten en een visionair regisseur die zich niet door een hofnar laat sarren.
Althans dat vind ik, een van die 16 miljoen Nederlanders.
Stine Jensen 22 April 2012